17 augustus 2019

Lekker geslapen, nou nee. Niet dat ik last had van de junglegeluiden, maar een matrasje van 0,5 cm op de harde grond doet geen goed aan een goed nachtrust.

We krijgen een heerlijk ontbijt en in de ochtend wandelen we wat rond in het kamp. We worden bespied door wel 100 apenogen, en de koks hebben moeite de apen op een afstand van het eten te houden.

Na de lunch gaan we in de tubes (luchtbanden aan elkaar gemaakt) en zakken over diverse stroomversnellingen af naar Bukit Lawang. Daar staan aan de kant Feestvierende Indonesiërs en dan bedenk ik me pas het is independence day. Jorin gefeliciteerd!! Dat is de dag dat ze zo’n 70 jaar geleden van de Nederlanders zijn bevrijd. Vanaf toen hebben ze ook de vlag aangepast van het rood wit blauw naar rood wit.

Aangekomen in het stadje, gaan we op zoek naar Daniella want we hebben een ander onderkomen inmiddels.

Het was een geweldige trekking! Echt genoten! Maar nu is het tijd om met alle Indonesiërs feest te gaan vieren in de rivier en het stof van twee dagen jungle af te spoelen, daarna hebben we recht op een biertje en een dutje.

Het avondeten doen we onder het afdak van Sibayak want het onweer dendert recht over Bukit Lawang.

Hieronder de verslaglegging van de dag van Daniella

Zaterdag 17 aug. Independenceday (Indonesië bevrijd van de Hollanders)

Wekker 05.40!

Yusuf stond klokslag 6 uur voor mijn deur. In plaats van de auto die me beloofd was gingen we met de motor, omdat ik de enige gast was. Het was een helse rit waar maar geen einde aan leek te komen. Door de regen van gisteren waren er veel glibberplassen en het wegdek was zo slecht door losse stenen, dat we regelmatig, tijdens het stijgen of dalen, wegslipten Op mijn vraag of de hele route zo was kwam het laconieke antwoord:" yes, just enjoy another experience!" En dat 2 volle uren lang!!

Om even na 8 uur kwamen bij het Elefant Santuary aan en wat bleek: GESLOTEN! omdat het independenceday was. Nu was ik al boos om die vervelende motorrit maar dit deed de deur dicht. Mijn gids Yusuf kreeg de wind van voren en ik eiste een taxi voor de terugrit. No way, ging ik weer 2 uur op die motor zitten hobbelen zodat mijn nieren en via mijn neus uitkwamen! Het leek de Dakar-rally wel.

Na wat gepraat van Yusuf met de olifanten-mensen, en door de aankomst van meer toeristen bleek er toch nog wel wat mogelijk te zijn met de olifanten en werd het een heel leuke attractie. Ik heb een olifant gewassen( scrub untill they are white), een douche van haar gekregen als dank en haar heerlijke fruithapjes mogen voeren.

Toen begon het gebakkelei over de terugrit, want hij had natuurlijk geen taxi gebeld. Uiteindelijk moest ik het onderspit delven en ging ik toch maar weer achter op de motor. We zouden meer stoppen onderweg en hij nam een omweg met betere wegen. We stopten in een dorpje voor een coconutmilk. Daar was ik de bezienswaardigheid van de dag. Heel vel schoolkinderen kwamen rond mij staan en bekeken mij vol verbazing. Wilden allemaal een handje, vergeleken hun huid met die van mij en vooral mijn blauwe ogen vonden ze heel bijzonder. Olleke bolleke heb ik ze aangeleerd en ze moesten er erg om lachen. Een selfie met hen maken vonden ze geweldig!

Rond 13.30 stond Joke opeens weer voor de deur. Zij had het samen met Steven (uit België) en Sarah (uit Spanje) geweldig gehad. 

Na elkaars verhalen te hebben aangehoord zochten we verkoeling in de rivier, waar het een stuk drukker was dan gisteren, want het dorp is overspoeld met gasten dit independence-weekend. Een biertje op het terras en even een dutje maakte deze dag weer compleet.