10 augustus 2019

Vandaag moeten we in Padangbai de fast ferry van 10:15 naar Nusa Penida hebben. (Indonesiërs zeggen: past perry).

Wij zijn op tijd, de taxichauffeur is op tijd, maar onze was zit nog in de droger..... in een dorpje verderop. 

Alle opmerkingen over “don’t worry” en “tempo doeloe” missen hun doel als zelfs de taxichauffeur nerveus wordt. We racen naar het dorp verderop en willen de was meehebben droog of nat!

Uiteindelijk halen we de ferry makkelijk en na wat een wereldreis lijkt (zeker niet fast) met overstappen in een ander bootje en afgezet worden op het strand staat daar een meneertje met een papiertje ‘Daniella Mooij’ in zijn hand.

Hij brengt ons naar Yuda homestay en om 12:45 (er zit een 5 in de klok) zitten we aan de Bintang.

Als deze op is gaan we op weg naar de duikschool. Halverwege de route willen we een hapje eten bij Full Moon Warung, maar als we de gasten bekakt horen praten lopen we naar de overkant Coconut Warung, waar ze hetzelfde verkopen maar waarschijnlijk voor de helft van de prijs.

Ark van de duikschool wil morgen niet naar MantaPoint varen vanwege de deining, misschien maandag? Is de golfslag dan niet beter, dan gaan we voor de schildpadden. Tenslotte leg je zo’n manta met een reikwijdte van 3 meter ook niet even op je bord en zijn turtels ook erg leuk!

We horen het morgen en moeten dus ons schema aanpassen. Joke bedenkt een scootertochtje met alle highlights van Nusa Penida inclusief timetable.

Dan begint Daniella de reviews te lezen over de condities van de wegen op NP, en de moed zinkt ons in de schoenen. De meest bloederige details, een zelfs met dodelijke afloop, bereiken ons via het WWW. Dus besluiten we een meneer in te huren met een auto, dat wordt Guz. Nadat we dit geregeld hebben kopen we op de straat een sateetje, nemen er een Bintang bij en gaan vroeg onder de wol.